- keyimiş
- f. sif.1. Hərəkət qabiliyyətini itirmiş, çəng olmuş; qurumuş. Keyimiş əl. – Talıb xanla yasavul üzüyuxarı qalxıb, qapıdan bir az aralıda keyimiş halda yerə düşdülər. S. R.. <Qızın> keyimiş dizləri sanki hissini itirmişdi. M. C..2. məc. Keyləşmiş, süstləşmiş, kütləşmiş, donub qalmış. Həkimülmülkün keyimiş idrakı vəziyyəti dərk edəcək halda deyildi. M. İ..
Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.